De op één na laatste
De volgorde is niet anders dan andere keren. Eerst zwemmen, dan fietsen en afsluiten met lopen. De afstanden 3,8 km, 180 km en 42,2 km staan voor een hele triathlon, de elfde van twaalf dit keer.
Kleurrijk jaargetijde
Anders zijn de omstandigheden. We zitten in de herfst, de dagen worden korter, de temperatuur daalt en het weer laat zich niet voorspellen. Voor vandaag stond er wolkje/zonnetje in de voorspellingen. Daar is bij de start om 5:00 uur wel een inschatting van te maken. Het is koud, maar het voelt zacht aan. Er waait een zuidwesten wind en het water ligt er rustig bij. Als Han er in stapt horen we hem zeggen hoe vies het voelt op de bodem. Waarschijnlijk door bladeren die zijn afgevallen.
Samen met Co op de sup vertrekken ze en het team op de kant loopt rustig het rondje mee. Zo vroeg, zo stil, zo mooi elke keer weer!
You never walk alone
Het wordt ook tijd om stil te staan bij alle hulp die Han geboden is de afgelopen maanden. Vanochtend zijn we weer te gast bij Albèrt, die zodra je aankomt de vraag stelt of je zin hebt in een bak koffie. Jan en Co, de collega’s van Han. De één supt mee, de ander rijdt in de volgauto, die elke maand door ABS Autoherstel beschikbaar is gesteld. Na het suppen stapt Co vaak in bij Jan en volgen ze tijdens het fietsen en lopen. Menigmaal hebben ze ook gefietst en gelopen ter ondersteuning. Aafke dit dit jaar taken van Erik en Jorèn overnam. Ze regelt interviews en aandacht in de media. Deze ochtend werd ze onder het zwemmen geinterviewd door Radio2. Het geeft haar zichtbaar energie. De fietsers die regelmatig aansluiten,Erwin, Nick Sander, Robbert, Hessel, John, Mike, Martin, Pieter, Danny, Jeroen, Lennart en er zijn er nog meer. Bikkels die veelal minimaal 120 km meereden en de wind dan voor hun rekening namen. Gerard, Arjen, Gea, Rawena, Aafke, Tim, Pim en Mariel bij het lopen en verzorging. We zijn vast en zeker een aantal namen vergeten.
Toppers die elke keer weer bijdroegen aan een bijzondere dag.
Iedereen bedankt!
#12 is ook een begin
Waar het straks voor Han in december tot een eind komt en we de eindbalans gaan opmaken van de donaties, gaat het voor Erik en Jorèn pas beginnen. Uren aan filmmateriaal, honderden foto’s en diverse geluidsopnames moeten samen worden gebracht tot een overzicht van TwaalfTwintig. Net als Han nemen ze een jaar de tijd om daar doorheen te gaan en een beeldende herinnering aan 12 triathlons, 12 provincies en 12 maanden af te leveren.
Almelo, Overijssel
Terug naar de 11de triathlon, Han fietst naar de provincie Overijssel dit keer. Op weg naar weer een bijzonder wisselmoment. Hij mag in het stadion van voetbalclub Heracles in Almelo de wissel doen van het fietsen naar het lopen. Colin, de zoon van Robert die vandaag de 180 km weer meefietst, is er hoofd performance en heeft dit mogelijk gemaakt.
De fietsroute gaat weer over prachtige paden en langs bosrijke gebieden. De wind stond gunstig, maar de hoogteverschillen maakte samen met het gemiddelde van 33 km/u dat Robert wel uitkeek naar het vervolg in de volgauto die middag.
Gastvrij Heracles
Dan de wissel. Je hoeft geen voetbalfan te zijn om de ambiance van een stadion te voelen. Op het moment dat we op de grasmat stapten werden we bevangen door een WOW moment. Dit is wederom een uniek onderdeel dat we aan het avontuur kunnen toevoegen. Colin leidt ons ook nog rond en bij de persruimte kan Jan het niet laten. Hij neemt plaats en geeft zijn analyse van de dag tot nu toe. Als eenmaal de camera posities zijn ingenomen door Erik en Jorèn duurt het niet lang voor han zijn entree maakt. Met de fiets naar de middenstip en genieten van het moment. Prachtig dit.
Na een verfrissende douche betreden Han en Jan samen met Colin het veld om op de stip een shirtwissel te doen. Het TwaalfTwintig shirt wordt aan Colin overhandigt om er die avond alle handtekeningen van de spelers op te laten zetten. Het shirt wordt binnenkort geveild voor het goede doel.
Venijn in de staart
De marathon van vandaag heeft als eindbestemming Holten. Daar zijn we welkom bij Boris die ons in zijn vakantiewoning opwacht om daar gezamenlijk te eten. Als je enigszins bekend bent met de omgeving van Holten dan weet je dat het er bosrijk en heuvelachtig is, Sallands heuvelachtig zelfs. In de laatste 10 kilometer staat de beklimming van de Holterberg nog op het programma. Daar wachten Erik en Jorèn de lopers Han e Arjen en Aafke op de mtb in het donker op. Inmiddels regent het al een tijdje en dat maakt het buiten waterkoud. Langzaamaan nadert er vanuit de verte een lichtpuntje en in korte tijd zijn dat er drie. Bijna op het hoogste punt van vandaag zit de spirit er nog steeds in. Het is heel bijzonder om achter de drie aan te rijden in het donker. De autolichten geven genoeg licht om fraaie beelden te schieten.
Net na het bord Holterberg staan het ABS busje en Inge, de vrouw van Han, hen op te wachten voor een laatste slok water, gel en een hart onder de riem. Het gesprek gaat over van alles en nog wat, maar Han is het meest geïnteresseerd in hoeveel hij nog moet lopen. Dat viel reuze mee, dus op de been weer en het donker in voor de laatste meters.
11 gehad, 1 te gaan
De finishplek was aangenaam warm. Ieder die er is heeft wel een verhaal over wat we deze dag weer hebben beleeft en hoe alles is verlopen. Op naar 12-12-21, de dag dat de laatste triathlon #12 gedaan wordt in de provincie Utrecht.